Van tijd tot tijd moet je het doen: de berg opgaan,
de wereld laten verstillen,
jezelf en de anderen hervinden in het gebed,
het volle licht van God laten schijnen op je gezicht.
Dat kan je vooral in het gezelschap van Jezus,
uit wie dit heldere licht al straalt,
en in het gezelschap van andere bergbeklimmers,
Godzoekers zoals Mozes en Elia.
Het was voor hen geen wereldvlucht.
Ze namen alles mee op die berg:
het wel en wee van hun volk,
hun machteloosheid en hun ontgoocheling.
Maar er kwam even vrede in hun hart,
ze ontvingen nieuwe kracht om af te dalen,
om te herbeginnen.
Want wie op de berg
alles in het volle licht heeft gezien,
kan God ook vinden in het getekende, verwrongen mensengezicht
dat ‘lijden’ heet.
